Leven en kunst

Leven en kunst en de relevantie van kunst in Gaza.

 

Dar Al Basha is een huis dat 800 jaar oud is en in het centrum van de oude stad getuigt van het belangrijke culturele erfgoed van Gaza.


Hoe komt het dat in een gebied als Gaza – en natuurlijk ook op zoveel andere plaatsen in de wereld waar geweld, oorlog, armoede en ellende het leven moeilijk maken – mensen zo sterk hunkeren naar kunst?

“KUNST WAS HET STOF VAN ALLEDAG VAN DE ZIEL WEG”. Pablo Picasso

Neem het voorbeeld van de muziekschool in Gaza, opgericht in 2008, enkele maanden voor het uitbreken van de oorlog in december 2008. Het gebouw waarin de school gevestigd was, werd geraakt. Amper twee maanden na de oorlog, ging de muziekschool terug open. Wat was er zo dringend en belangrijk aan het geven van muzieklessen dat de inwoners van Gaza ertoe aanzette om zo snel mogelijk terug de middelen en instrumenten bijeen te brengen? Hetzelfde geldt voor alle visuele kunstenaars die in Gaza wonen. Wat inspireert deze kunstenaars om kunst te willen maken in dergelijke moeilijke omstandigheden?

Het antwoord is eenvoudig:

In Gaza is het leven moeilijk vanwege de blokkade door Israel en Egypte. Vele Palestijnen zijn echter hoog opgeleid, uitzonderlijk veerkrachtig en inventief, en zoeken zichzelf, hun leefomgeving, hun capaciteiten en die van hun kinderen te verbeteren. Er zijn ook vele artiesten actief in de Gaza Strip. Glaskunst en glasramen zijn technieken die in deze regio zijn ontstaan, maar in Gaza niet meer bedreven worden. Er bestaat bij de kunstenaars en ambachtslui veel belangstelling om deze technieken opnieuw te leren en ook met glas aan het werk te kunnen. Het voorstel van Glazza om deze activiteit uit te bouwen rond gerecycleerd glas (oud en gebroken glas wordt vermalen en gesmolten) past in de attitude die veel Palestijnen in Gaza zich ondertussen hebben aangemeten: nl. om vanuit een zekere vorm van fatalisme de handen uit de mouwen te steken en het beste te maken van en met wat er is. Werken aan het mooier maken van de leefomgeving door het leren hergebruiken van glas (gevonden aan de zee of vermalen en gesmolten oud en gebroken glas) past in deze levenshouding en maakt diegenen die er zich mee kunnen vertrouwd maken sterker.